“Lekker druk,” zei ze. Ik vroeg me, zoals altijd, meteen af hoe ze dat bedoelde en of ze dat dan meende. Had ze het druk en was dat écht lekker? Of bedoelde ze meer: “Lekker, druk”, omdat druk zijn inmiddels bijna een teken is dat het goed met je gaat. Begrijp me niet verkeerd, maar ik kan gewoon niet zoveel met “Lekker druk” (“of Lekker, druk”), omdat ik er meer voor geboren ben om mijn tijd te nemen. Niet dat ik me nooit haast of een miljoen dingen tegelijk aan het doen ben. Nee, zeker wel. Maar ik kan er nou ook weer niet echt van genieten. It’s just not in my book. En raad eens? Rustig aan doen – of gewoon ronduit langzaam – is blijkbaar best wel goed voor je ook nog. Ik leg je graag even in slakkentempo uit waarom. 

Je kunt je wel haasten, maar je wordt er niet echt sneller van ofzo

Waarschijnlijk werk je in al je haast veel minder efficiënt. Hoe makkelijk is het om in alle chaos je doel voorbij te schieten? Als je nou eens een moment neemt om alles van een afstandje te overzien en de tijd z’n werk laat doen om erachter te komen waar je staat en waar je heen wil, bereik je dat ene doel waarschijnlijk nog veel sneller ook. 

Je leert nog eens wat

Hoe vaak merk je niet achteraf dat het leven eigenlijk maar aan je voorbij flitst? Door een beetje langzaam te doen af en toe, kun je de wereld beter in je opnemen. Neem bewust de tijd en je ziet ineens allemaal dingen waarvan je denkt: “Huh? Bestáát dit?”. En een andere bonus die heel fijn is, is dat je leert om geduldig te zijn. Als alles altijd maar snel, snel, snel moet van je dan word je waarschijnlijk ook heel kriegelig als het een keer niet zo gaat. 

Maak eens een fout, mens

Alles nu willen of hebben, heeft zo z’n voordelen. Maar ook zeker z’n nadelen. Frustratie ligt nogal op de loer als je als een gek op je doel afgaat en de bokkenpruik opzet bij elke kleine hindernis of vertraging, omdat het je niet snel genoeg gaat. Accepteren dat ietsjes langzamer je doel bereiken ook gewoon prima is, geeft ruimte om te zien waar het wel goed gaat. Waarderen, die kleine dingen in het leven.

Babysteps

Als je jezelf geen tijd gunt om met dingen (of het leven ofzo) te experimenteren, heb je de kans dat je de oefenfase, waarin ruimte is voor fuck-ups, helemaal overslaat. Doe rustig en overhaaste, slechte beslissingen zijn er niet meer, of veel minder, bij. Maak kleine stapjes, want als die fout gaan, wat boeit het dan eigenlijk allemaal? Ik bedoel: ga lekker een keer naar de boulderhal voordat je een zieke berg gaat beklimmen. Mount Fuji heeft geen vangnet geloof ik.  

Langzaam doen is tijdwinst

Huh? Als je besluit om wat rustiger te leven en niet alles in één keer te willen, heb je ineens vrije tijd. Het is goed om een doel voor ogen te hebben, zeker, maar hoe erg is het om er voor één keer niet meteen een obsessie van te maken? Niet zo heel. Stel prioriteiten, maar zorg ervoor dat één daarvan ook soms langzaam doen is.  

Kies voor die marathon

Let’s go, ik ga er gewoon uit met een metafoortje, want wie houdt het langer vol denk je? Degene die als een raket de startblokken uitgaat en in drie minuten dertig hordes voor z’n kiezen krijgt? Of degene die z’n eigen tempo aanhoudt en zich niet zo heel veel aantrekt van de mensen op de tribune die ‘m maar langzaam vinden? 

That’s right.

Succes met lekker langzaam doen op je loungeset vandaag. Kun je meteen even lezen waarom haast vet slecht voor je is.